kun je het zien?

Ik zat in de zon mijn krantje te lezen,
het papier weerkaatste het licht.

‘Zonnebril?’, vroegen mijn ogen.
Voor, achter, links, rechts – geen spoor van de bril.

Vreemd.

Een halfuur later, het krantje was uit en ik trok wat paardenbloemen uit mijn gazon, wensend dat er ook zoiets was als een alom geaccepteerd coronakapsel voor gras (beetje halflang, met her en der een bloemetje). En ik krabde eens op mijn hoofd.

En wat vond ik daar? Juist…
Hij zat er al zo lang dat ik ‘m blijkbaar niet meer eens voelde. Zo dichtbij dat ik ‘m niet eens zag.

Wie zoekt, zal zoeken. Wie voelt, zal vinden.

Dus ben je het even kwijt? Word stil en voel, of krab anders even op je hoofd. Vaak is het antwoord dichterbij dan je denkt.